czy dziewczyna się nie przeziębi, ale szukanie dorożki trwałoby zbyt długo. Znajdowali się już zresztą w okolicach Piccadilly, gdzie wynajmował kawalerski apartament w ekskluzywnym Althorpe House. Rzecz jasna, najatrakcyjniejszy i z najlepszym widokiem. - Tędy - mruknął, prowadząc ją przez dziedziniec. - Już prawie jesteśmy w domu. W domu. To słowo sprawiło jej ból. Wkroczyli do ładnego ceglanego budynku oznaczonego literą „E”. - Moje mieszkanie jest z tyłu. Zostawiali ślady mokrych stóp na marmurowych płytach westybulu. Zza zamkniętych drzwi, które mijali po drodze, dobiegały osobliwe odgłosy kawalerskiego życia. - Słyszę muzykę - mruknęła. - To Roger Manners. Każdego wieczoru gra przez dwie godziny na pianoforte. Inni się złoszczą, ale ja jestem wielkim miłośnikiem muzyki. Wyciągnął klucz, który szczęknął głośno w zamku. Nagle rozległ się dużo głośniejszy, głuchy pomruk. Zaskoczyło to ich oboje. Becky zakryła brzuch dłońmi. - Pewnie jesteś głodna? - Nie jadłam od wczoraj - przyznała z zażenowaniem. Alec pokiwał głową i otworzył drzwi pokoju. - Na co masz ochotę? Poślę do Watiera. Zrobimy sobie ucztę. - Doprawdy, nie jestem tak wybredna. - A ja owszem. Wchodź. Ich kroki niosły się echem po obszernym holu. Alec zapalił woskową świecę. W blasku świeczników ujrzała pomieszczenie, które nazywał domem. I on śmiał narzekać, że nie ma pieniędzy? Na karmazynowych ścianach wisiały wspaniałe obrazy, a na gzymsie marmurowego kominka stały cenne bibeloty. Ale Becky, zamiast je podziwiać, wpatrywała się w dwie greckie urny we wnękach. - Czy są prawdziwe? - zapytała, nim zdołała ugryźć się w język. - Och, przepraszam... - Ateny, V wiek przed Chrystusem. - Uśmiechnął się dobrotliwie. - O rety... - ledwie zdołała wyjąkać. Rozejrzała się naokoło. Szezlong kryty prążkowanym atłasem niemal zapraszał, by na nim spocząć. Wciąż jednak miała na sobie brudną i przemoczoną odzież. - Czuj się tu jak u siebie. - Alec przeszedł przez pokój. - Bawialnia jest tam, a tutaj sypialnia. Do licha, nie traci czasu, pomyślała. Obiecał jednak, że nie będzie jej ponaglał! Przestąpiła ostrożnie próg i zajrzała do środka. Już chciała znaleźć jakiś wykręt, ale Alec wskazał jej mniejszy pokój, graniczący z sypialnią. - Wejdź do gotowalni. Chyba ci się spodoba. - Ależ... - Pospiesz się. Przygotuję mały poczęstunek. Była zbyt zaintrygowana, by odmówić. Weszła na palcach do sypialni. Zdumiała się na widok potężnego łoża na wyłożonym dywanem podwyższeniu. Jego szczyt, zwieńczony różami i uskrzydlonymi cherubinami, niemal dotykał sufitu. Aksamitne draperie spływały w dół obfitymi fałdami. Do posłania wiodły drewniane stopnie. Wielkie zwierciadła w złoconych ramach po obu stronach alkowy odbijały złoto i szkarłat iście królewskiego materaca. Nie można było nazwać tego łóżkiem! Raczej ołtarzem świątyni Erosa. Cóż ona najlepszego zrobiła! Nagle z gotowalni dobiegł ją plusk wody. - Becky, chodź tutaj! Weszła, nieśmiało, rozglądając się ostrożnie. - Proszę. - Alec wskazał jej coś niebywałego. Z otwartymi ustami gapiła się na wannę z ciemnozielonego marmuru, umieszczoną w niszy, podobnej do tej, w której stało łoże. Ze ściany wystawały dwa kurki. Leciała z nich ciepła i zimna woda. - Wykąpiesz się? To nowe i bardzo rzadkie urządzenie. Właśnie dlatego wynająłem tu mieszkanie. Tylko kilka apartamentów na parterze ma coś takiego. Pamiętaj, żeby zakręcić kurki, kiedy wanna się napełni. A gdy się już wykąpiesz, weź mój szlafrok - wskazał na długą szatę z cieniutkiego błękitnego jedwabiu. - Nie pozwolę, żebyś zmarła na zapalenie płuc niczym tragiczna heroina w pantomimie. Chcę cię zobaczyć bez tych mokrych łachów.